bu duyguyu da çocuklağa bağlarım hep. psikologların hep çocuklağa inmelerinin nedeni budur. her şey çocuklukta başlar. ve orda nasılsa ise geri kalan ilerideki tüm yıllara da yansır.
çocuklar 2 yaşına gelene kadar kendilerine bakım veren kişilere bağımlıdır. bu kişi anne baba ya da bakıcı olabilir. 2 yaşa gelmiş çocukların davranışlarında daha bağımsız hareket etme eğilimi görülür. çünkü çocuk özerklik dönemine girmiştir. motor gelişimlerinde meydana gelen olumlu becerileri de kullanarak hızla hareket etme , keşfetme ve hemen sonra yeniden yetişkinin yanına geri dönme davranışı gösterecektirler. bunu yapmaktan da keyif duyarlar. ayrı bir birey gibi yürümek isterler. etrafı keşfetmek isterler. yemeklerini kendi başına yemek isteyeceklerdir. bu konuya şundan dolayı girdim. bu aşamada bastırılan çocuklar ileriki yaşlarında kendine güvenmeyecek başlıktaki durum gibi kendini ezik hissedecektir. çünkü bu dönemde tüm hareketleri bastırılmış özerkliği engellenmiştir. kendine güvenen, bağımsız bir birey gibi hareket edebilen kişi olmaları engellenmiştir. işte bu dönemdeki çocuğa yapılan her olumsuz geri dönüt ileride çıkacaktır. kendine güvensiz ve içe kapanık bir birey olmalarına neden olmaktadır.
(bkz: özgüvensiz olmak)
ebeveynler ışte burda çok önemlidir. sergiledikleri tutumlar çocuğun güven duygusu için oldukça önemlidir.
misal hep görürüz etrafımızdaki her çocuktan
bu ne? sorusunu duymuşuzdur. bu etrafı keşfetme istediğinden doğar. bu sorulara sabırla cevap vermek çok önemlidir. soruları engellenmiş bir çocuk sönecek , bir daha soru sormaya çekinecektir. soruları içinde kalacak, soru sormaya korkacaktır. pasif hissedecektir. cevap alamadığı soruları bbilemeyecek ve karşısına çıktığında yapamadığı için kendini pasif hissedecektir.
pasif hisseden insan bastırılmış insandır. korkmayın sorun, istediğiniz şeyleri yapın. akif olun. yanlış da olsa susmayın. kimse size kızamaz. i̇zin de vermeyin sizi bastırmalarına. yada kızsın boşverin siz yapmaya devam edin. geliştirin kendinizi. kimseyi takmayın.